سیارات گازی دارای هسته ای از جنس صخره(Rock ) سپس لایه ای از هیدروژن فلزی مایع وسپس اقیانوسی از هیدروژن وهلیم مایع وآخر از همه جوی تشکیل شده از هیدروژن وهلیم هستند.
میدان مغناطیسی قوی مشتری تقریبا ۲۸/۴ گاوس وبیست برابر میدان مغناطیسی سیاره زحل است.این میدان قوی ناشی از جریانات الکترونی در قسمتهای بیرونی هسته یاره که به شکل هیدروژن فلزی است تولید می شود.این میدان در سال ۱۹۵۰ توسط مشاهدات رادیویی ودر سال ۱۹۷۳ توسط فضاپیمای پایونیر ۱۰ کشف گردید. دسته ای از ذرات باردار در مغناط کره مشتری، ناحیه ای که خطوط میدان مغناطیسی در اطراف سیاره از یک قطب تا قطب دیگر را پو شانده اند، به دام افتاده اند. قمرها و حلقه های مشتری در پوششی از الکترون ها و یونهای به دام افتاده در میدان مغناطیسی سیاره، قرار گرفته اند. مغناط کره مشتری، شامل این ذرات و میدانها، ١ تا ٣ میلیون کیلومتر به
سمت خورشید و بیش از 1 میلیارد کیلومتر در پشت مشتری، تا مدار زحل، کشیده شده است.
حلقه های مشتری
فضاپیمای ویجر ١ ناسا در سال ١٩٧٩میلادی حلقه های مشتری را به عنوان سومین سیاره دارای حلقه بعد از زحل واورانوس کشف کرد: حلقه اصلی مسطح و حلقه داخلی ابر مانند که هاله نامیده می شود، هر دو از ذرات کوچک و تیره رنگی تشکیل شده اند. حلقه سوم که به علت شفافیتش به نام gossamer معروف است، در واقع سه یا دو حلقه از ذرات میکروسکوپی یابزرگتر رها شده از آمالته آ (Amalthea)، تبه (Thebe) و آدراسته آ (Adrastea)و متیس هستند. حلقه های مشتری احتمال دارد حاصل غبار ناشی از برخورد شهابواره های فضای میان سیاره ای با این چهار قمر کوچک داخلی سیاره، باشند. حلقه اصلی احتمالا از قطعات سنگی ناشی از برخوردهای شهابسنگ سرگردان با قمر متیس (Metis) تشکیل شده است. حلقه های کم فروغ مشتری فقط زمانی دیده می شوند که نور خورشید از پشت بر آنها بتابد. برای کسب اطلاعات درباره نامگذاری حلقه هابه آدرس زیر مراجعه نمایید:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Page/Rings#jupiter
ذرات تشکیل دهنده حلقه هااز جنس ترکیبات کربنی و سیلیکاتی (مانند مواد تشکیل دهنده همان چهار قمر نام برده)بوده ورنگ آنها به قرمزی می گراید.
در دسامبر سال ١٩٩٥میلا دی فضاپیمای گالیله متعلق به ناسا کاوشگری را به درون جو مشتری انداخت که برای اولین بار نمونه هایی را از جو مشتری آزمایش کرد. این کاوشگر پس از حدود یک ساعت سقوط و کاوش در جو مشتری بر اثر فشار لایه های جوی منهدم شد. پس از پرتاب کاوشگر، فضاپیمای گالیله چندین سال به بررسی و مطالعه مشتری و قمرهای آن پرداخت. زمانی که گالیله ٢٩ امین دور گردش خود را به دور مشتری آغاز کرده بود، فضاپیمای کاسینی-هویگنس به نزدیکی مشتری رسیده بود تا از گرانش آن برای رسیدن به زحل کمک بگیرد. هر دو فضاپیما داده های هم زمانی از مغناط کره، باد خورشیدی، حلقه ها و شفق های مشتری گرفتند.
منبع : http://www.nojoum.com/Pages/Jupiter.aspx?View=Default
جدولی از فهرست فضاپیماهایی که به سمت مشتری رهسپار شده اند:
|
نام فضاپیما
|
تاریخ پرتاب
|
تاریخ رسیدن به مشتری
|
نزدیکترین فاصله(Km)
|
نتایج ماموریت
|
|
پایونیر 10
|
2 مارس 1972
|
3 دسامبر 1973
|
131400
|
موفقیت آمیز.اطلاعات وعکسهای جدید.در حال حاضر به سمت نواحی بیرونی منظومه شمسی در حرکت است
|
|
پایونیر 11
|
5 آوریل 1973
|
2 دسامبر 1974
|
46400
|
موفقیت آمیز.بعد از مدتی به سمت زحل رهسپار شد. در حال حاضر به سمت نواحی بیرونی منظومه شمسی در حرکت است
|
|
وییجر 1
|
5 سپتامبر 1977
|
5 مارس 1979
|
350000
|
اطلاعات کاملی درباره مشتری واقمار آیو،گانیمد وکالیستو کسب نمود.آتشفشانهای آیو از کشفیات آن است. بعد از مدتی به سمت زحل رهسپار شد و در حال حاضر به سمت نواحی بیرونی منظومه شمسی در حرکت است
|
|
وییجر 2
|
20 اوت 1977
|
9 ژولای 1979
|
714000
|
ماموریت مشابه وییجر 1.در سال 1981 از کنار زحل در سال 1986 از کنار اورانوس ودر سال 1989 از کنار نپتون عبور کرد. در حال حاضر به سمت نواحی بیرونی منظومه شمسی در حرکت است
|
|
گالیلئو
|
18 اکتبر 1989
|
7 دسامبر 1995
|
ورود به جو
|
شامل مدار نورد وقسمتی بود که برای سقوط در جو طراحی شده بود.بعد از پرتاب از از زمین ازکنار سیاره زهره ودوباره از کنار زمین عبور کرد.تصاویری از سیارک گاسپرا وآیدا تهیه نمود.
|
|
اولیس
|
6 اکتبر 1990
|
8 فوریه 1992
|
378000
|
به بررسی مگنتوسفر ،منطقه تابشی ومحیط عمومی سیاره پرداخت وسپس برای مطالعه قطبهای خورشید راهی مداری حول آن شد.
|
برای کسب اطلاعات بیشتر به سایت زیر مراجعه نمایید:
http://seds.lpl.arizona.edu/nineplanets/nineplanets/jupiter.html
|
